De locatie waar gefilmd werd was Bemelen, net voor je vanaf de kerk richting Camping Mooi Bemelen gaat, links. Daar heb je enkele grotten met een weide ervoor. Het zou het oudste natuurmonument van Nederland zijn. Normaal mag je er nooit kamperen, maar als Flikken iets wil, helpt iedereen maar wat graag mee. Zo ook wij.

Op het benedenterrein was de grote tent, een staftent, keukentent (van ons) en verder enkele ploegtenten (ook van ons). Op het boventerrein stonden ook enkele ploegtenten (waarvan één van ons).

Dinsdag was de eerste opnamedag op deze locatie. Om 14:00u was het ontbijt….. ‘s avonds de lunch en ergens laat in de avond het avondeten. Onze (figurant-)leden kregen bij aankomst de nodige instructies. Als je de dag erna terug kwam moest je dezelfde kleren aan hebben en het haar ook hetzelfde hebben zitten. De eerste scene die werd opgenomen bestond uit spelende kinderen waar de rechercheurs Eva van Dongen (Angela Schijf) en Floris Wolfs (Victor Reinier) in een auto komen aanrijden en stopt bij het tentenkamp waar ook kinderen zijn. Daar spreken ze een leider aan. Deze scene werd zeker vijf keer opnieuw opgenomen. Vervolgens nog een keer of zeven, maar dan van korter bij en dan alleen het gesprek met de leider. Tijdens de opname moest het muisstil zijn. Best wel moeilijk als je kind bent. Soms kwam er een vliegtuig over en dan kon iedereen wachten. We zaten vlak achter de mensen die deel uitmaakte van de ploeg. Ouders en kijkers moesten op afstand blijven staan, en ook stil zijn.

Camera en geluid werden naar het kampterrein versleept en alles werd opnieuw opgebouwd. Ook nu weer moesten er kinderen spelen met een bal. Eva en Wolfs kwamen weer verschillende keren aanlopen om telkens opnieuw dezelfde scene op te nemen. Eva moest op haar vingers fluiten. We nemen aan dat bij de uitzending het geluid van fluiten van iemand anders erin gemonteerd wordt. Tussendoor-hapjes werden op het terrein gebracht. Denk aan snoepgoed, fruit, gesneden wortel, boterhampakketjes en iets te drinken. Als medewerkers mochten wij hier ook van eten. Ja hoor, we waren echt belangrijk 🙂

In de grote tent werd een Heilige Mis nagespeeld. Grote lampen werden buiten opgesteld. En ook hier weer elke keer opnieuw. Als ze een succesvolle dag is hebben is maximaal 15 minuten opnamen gemaakt. De mensen van onze groep die langer bleven konden met de crew mee eten. Rijst. De een vond het lekkerder dan de ander. Jeugdleden die korter daar waren kregen pannenkoeken.

Als je rond 21 juni, de langste dag van het jaar, avond/nachtopnamen wilt maken moet je vrij lang wachten totdat het donker wordt. Gelukkig was het bewolkt weer en dus weer sneller donker. Nog grotere lampen werden opgesteld. Er waren ook benzinelampen neergezet die verklaarden dat er toch licht is bij de opnamen. Ondertussen liet Annika, Chiara en Nando zich alles uitleggen door de mensen van de crew wat ze nu precies deden en hoe alles in elkaar zat. Ondertussen keken ze over de schouders mee. Keer op keer werden de opnamen over gedaan. Iedereen kende de tekst ondertussen letterlijk uit het hoofd. Het deel waar de meeste acteurs voor nodig waren zat erop. Toen werden nog opnamen gemaakt van een klein jongetje dat de tent uitsloop. Toen ook deze opnamen na enkele keren overnieuw waren gemaakt, was het klaar er werd alles snel opgeruimd en ging iedereen naar huis of hotel. Nouja, bijna iedereen.

Chess bleef in zijn camper op het terrein. Nando, Annika en Chiara in een kleine tent en Rebo in de grote tent bleven slapen en bewaken. Slapen op een filmset, wie heeft dat nu ooit gedaan? Bij Scouting doe je zoiets! Chess was al vroeg weg. Annika en Chiara aten bij de crew. Met die regen kregen ze veel sympathie, en niet op de minste plaats van Angela. Nando en Rebo bakten pannenkoeken als ontbijt.

Het was een echte regendag. Hele riviertjes stroomde om het regenwater af te voeren. De wegen naar het terrein waar de opname plaatsvond stonden zelfs onder water. Toch moest alles doorgaan. Rond elf uur kwamen de eerste regenpakken aanlopen en werd alles weer opgebouwd. Op de momenten dat Angela en Victor niet gefilmd hoefde te worden, werden er paraplu’s boven hen gehouden. Na elke opname werd het haar van Victor weer goed gedaan. En je weet hoe vaak zo’n opname overnieuw moet, elke keer weer dat haar. Veel materialen die als aankleding gebruikt waren zijn onze dagelijkse materialen. In een van de scene’s werd een van onze rode bekers gebruikt om uit te drinken. In de opname gaat de beker langzaam richting mond en wordt de onderzijde van de beker zichtbaar. En wat is daar te zien? Een vette witte markeringsstip van onze groep! Schitterend!

Zo’n ploeg die de opname van Flikken verzorgd is behoorlijk groot. Alleen al ter plekke heb je een regisseur, een opnameleider, regieassistente, opname assistent, opnamebordjemepster die meer deed dan alleen met dan bordje meppen, cameraman, assistente van de cameraman, twee mensen voor het geluid, minimaal vier mensen die het licht steeds opbouwen en zorgen dat er elektriciteit aanwezig is, mensen die zorgen dat de set opgebouwd wordt, mensen die er voor zorgen dat het detail van de set klopt, mensen die ervoor zorgen dat het precies hetzelfde uitziet als bij het vorige shot, enkele kleedsters, make-up, enkele mensen voor de figuranten begeleiding, enkele mensen van de catering en dan zijn we nog een aantal mensen vergeten te noemen. Iedereen heeft zijn of haar taak. Het is veel wachten maar ook vaak rennen. De sfeer onderling was leuk, ontspannen en soms wat verveeld. Ook hielpen ze elkaar continu. Apart vermelden we hier Romeo, de ‘donkere’ politieagent. Die is in het echt nog leuker dan in de serie. Met iedereen een praatje maken, zwaaien, kinderen had hij direct aan zijn lippen hangen en af toe riepen ze hem toe dat hij ook moest lopen als een echte politieagent.

De laatste opnamen gingen over het opruimen van het kamp. Keer op keer moesten dezelfde tenten worden afgebroken en weer worden opgezet. Toen de laatste opname was gemaakt ging er een klein applaus op en werd alles snel afgebroken. Dat viel niet mee met die regen de hele dag, alles was modderig geworden en alle spullen waren drijfnat. Gelukkig hielpen de mensen van Scouting Lord Baden Powell en Amby ons in de regen met opladen van onze materialen. Scouting Amby had zelfs een Landrover met aanhanger bij zich. En die bracht onze materialen over het terrein, waar je met een normale auto direct vast kwam te zitten, naar de plek waar ze overgeladen konden worden in het busje dat de materialen weer naar ons gebouw bracht.

We waren gewaarschuwd dat ze heel bot tegen ons konden doen maar we ons dit niet persoonlijk moesten aantrekken. In de praktijk waren ze allemaal aardig tegen ons, nieuwsgierige apen. Jammer was dat vooraf niet duidelijk was wanneer en hoeveel kinderen aanwezig moesten zijn. Gevolg was soms lang wachten of maar heel even meespelen of zelfs helemaal niet. Desalniettemin wet was heel leuk om op zo’n set te mogen rondlopen. Er komt heel veel bij kijken. Soms is het hard werken, soms is het ook saai. Voor ons was het in ieder geval zeer de moeite waard!

De dag erna hebben Margriet en Angelique gefigureerd bij een zoekactie. En daar was een helikopter bij. Maar ook hier weer wachten. Maar toch de moeite waard.

Als dank voor de medewerking van onze groep aan een aflevering van Flikken, kwam vrijdagavond 19 september Marie Janke van het productieteam van Flikken onze groep bedanken. De aanwezige figuranten en andere leden die bij het opbouwen geholpen hebben, werden bij elkaar geroepen. Marie Janke bedankte iedereen voor hun inzet. Als dank had zij, namens de cast en crew van Flikken Maastricht, voor ons twee DVD’s van Flikken, een origineel samengeteld dossier, mooie bloemen voor Margriet die de mensen binnen onze groep bij elkaar heeft getrommeld, een financiële attentie en een overheerlijke grote taart van bakkerij Souren.